Bio
Wouter Deruytter is een Belgische fotograaf die bekend staat om zijn werk in de documentaire en straatfotografie. Geboren in 1967 in Gent, België, ontwikkelde Deruytter al op jonge leeftijd een interesse in fotografie. Hij studeerde aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Gent en begon zijn carrière als freelance fotograaf.
Deruytter reist graag en heeft door de jaren heen verschillende delen van de wereld verkend, waarbij hij zijn camera gebruikt om het alledaagse leven en de culturele diversiteit vast te leggen. Zijn werk richt zich vaak op het vastleggen van krachtige momenten en intrigerende composities in stedelijke omgevingen.
Zijn fotografische stijl wordt gekenmerkt door een scherp oog voor detail, een gevoel voor timing en een talent om de essentie van een scène vast te leggen. Zijn beelden vertellen vaak verhalen over menselijke interactie, emoties en de dynamiek van het stadsleven.
Deruytter heeft wereldwijd tentoonstellingen gehad en zijn werk is gepubliceerd in tal van internationale publicaties. Hij wordt erkend als een invloedrijke stem in de hedendaagse straatfotografie en blijft zijn passie voor het vastleggen van het menselijk bestaan door middel van beelden voortzetten.
PUBLIEKE VERZAMELINGEN
The Metropolitan Museum of Art, New York, VS
National Portrait Gallery, Washington DC, VS
21C Museum, Louisville, Kentucky, VS
Frost Art Museum, F.I.U., Miami, USA
Chelsea Art Museum, New York, USA
Buhl Collection, New York, VS
Sprint Corporation, VS
Museum voor Moderne Kunst (PMMK), Oostende, België
Vlaamse Gemeenschap, Brussel, België
Stad Roeselare, België
Collectie M.V. / Van Hool, België
L.U.M.Z. (AZL) Collectie, Leiden, Nederland
Maison Européenne de la Photographie, Parijs, Frankrijk
DZ Bank, Frankfurt, Duitsland
PRIVATE VERZAMELINGEN
Enkele van de beter gekende verzamelaars:
Leo Castelli, New York, VS
Charles Cowles, New York, VS
Robert Fisher, San Francisco, VS
Pohlad Familie, Minneapolis, VS
Sir Elton John, Londen, VK
Michael Gregg Wilson, VK
Harry Lunn, Parijs, Frankrijk
Gian Enzo Sperone, Turijn, Italië
Juan Redon, Barcelona, Spanje
Bruno Bischofberger, Zürich, Zwitserland
Walter Haas, Zürich, Zwitserland
Vervoordt Familie, België
Dries Van Noten, België
Coppel Luken, Mexico
Aidan Salakhova, Moskou, Rusland
Hirsh Verzameling, Los Angeles, VS
PUBLICATIES (selectie)
zie in Engelse versie
BILLBOARDS, NEW YORK WOUTER DERUYTTER
Wouter Deruytter werd geboren in 1967 in Roeselare. Hij studeerde aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Gent en maakte als heel jong fotograaf fotoseries van Maurice Béjart en Keith Haring met wie hij zelf coproducties heeft gerealiseerd. Kort daarop vertrok hij naar New York, het mekka van de fotografie. Daar ging hij in de leer bij Nan Goldin, Larry Clark, Bruce Weber, Larry Fink en Arthur Tress. Zijn werk werd opgenomen in één van ’s werelds meest befaamde fotogalerijen, die van fotoverzamelaar Harry Lunn. Als gedreven fotograaf met twaalf boeken en catalogi op zijn naam nam hij niet alleen deel aan talrijke groepsexposities, maar stelde hij ook vaak individueel tentoon. Wij vinden zijn werk terug in belangrijke openbare en private collecties in Europa, de Verenigde staten en Mexico.
Billboards, New York
De eerste foto’s in de billboardsreeks nam hij in 1998. Hij merkte daarbij hoeveel aandacht seks opeiste in het straatbeeld. Kolossale billboards met chic ondergoed, uitdagende blikken en wellustige houdingen… ze doken overal op. Die megagrote modellen en beroemdheden fotograferen als waren het goden van de metropool fascineerden hem.
Na de gebeurtenissen van 11 september 2001 heeft Deruytter zijn invalshoek veranderd.
De billboards stonden niet meer centraal maar werden eerder het uitgangspunt waarbij alle aandacht ging naar de interactie tussen de billboardgoden en de dwalende stervelingen eronder. De toevallige passanten wandelen als donkere silhouetten door zijn beeldframe, zich enerzijds totaal onbewust van de lens en anderzijds volledig vrijblijvend ten aanzien van de modellen. Die laatsten daarentegen kijken recht in de camera, maar ook zij doen dat niet bewust. Ze hebben er immers geen weet van dat zij, maanden na het poseren in de studio, opnieuw gefotografeerd worden.
Met kracht, humor of irionie toont Wouter Deruytter hoe bruisend en verleidend, misleidend en vol zelfbedrog deze stadsiconen zijn geworden waarbij de kleine silhouetten op het voetpad schijnbaar het laatste woord krijgen door er te passeren, maar eigenlijk van geen enkele betekenis zijn…
Bron: Provincie Oost-Vlaanderen Nieuwsbrief
BILLBOARDS, NEW YORK – WOUTER DERUYTTER
Kunstfotograaf Wouter Deruytter werd in 1967 geboren in Roeselare. Hij studeerde aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Gent en maakte als heel jong fotograaf fotoserries van Maurice Béjart en Keith Haring met wie hij zelf coproducties heeft gerealiseerd. Weetgierig als hij is trok hij kort daarop naar New York, het mekka van de fotografie. Daar ging hij op eigen initiatief in de leer bij Nan Goldin, Larry Clark, Bruce Weber, Larry Frink en Arthur Tress. Hij heeft ook een absolute bewondering voor het werk van Mapplethorpe. Wouter Deruytter is vrij snel een internationale weg opgegaan. Ongetwijfeld ligt de kwaliteit van zijn werk aan de basis daarvan; maar ook zijn gedrevenheid die niet alleen in de foto’s terug te vinden is, maar evengoed in de geestdrift waarmee hij alles onderneemt. Zijn werk werd opgenomen in één van ’s werelds meest befaamde fotogalerijen, die van fotoverzamelaar Harry Lunn. Als gedreven fotograaf met twaalf boeken en catalogi op zijn naam nam hij niet alleen deel aan talrijke groepsexposities, maar stelde hij ook vaak individueel tentoon. We vinden zijn werk terug in belangrijke openbare en private collecties in Europa, de Verenigde staten en Mexico.
Billboards, New York
De eerste foto’s in de billboardreeks nam Wouter Deruytter in 1998. Hij merkte daarbij hoeveel aandacht seks opeiste in het straatbeeld. Kolossale billboards met chic ondergoed, uitdagende blikken en wellustige houdingen…modellen en beroemdheden fotograferen als waren het goden van de metropool fascineerde hem. Deruytter is altijd geboeid geweest door de rol waarin mensen verzeild raken, gewild of niet: clochards, prostituees, travestieten, Arabische prinsen in de moderne wereld, circusperformers, cowboys… allen passerden ze voor zijn lens.
Na de gebeurtenissen van 11 september 2001 veranderde Wouter Deruytter zijn invalshoek. De billboards stonden niet meer centraal maar werden eerder het uitgangspunt waarbij alle aandacht ging naar de interactie tussen de billboardgoden en de dwalende stervelingen eronder. De toevallige passanten wandelen als donkere silhouetten door zijn beeldframe, zich enerzijds totaal onbewust van de lens en anderzijds volledig vrijblijvend ten aanzien van de modellen. Die laatsten daarentegen kijken recht in de camera, maar ook zij doen dat niet bewust. Ze hebben er immers geen weet van dat zij, maanden na het poseren in de studio, opnieuw gefotografeerd worden. De interactie tussen beiden is vluchtig en vindt slechts een fractie van een seconde plaats voor het oog van de kunstfotograaf.
Deze wisselwerking is soms speels. Zo is er de opname aan Time Square waar enkele devote nonnen en priesters heel correct een kruispunt oversteken, te midden van wellustige blikken en kussende paartjes, liggend in hun designondergoed. Een ander beeld toont een zwart koppel stappend in het duister van een spoorwegbrug. Achter hen verrijst een blank en blond model met wijd opengespreide benen. Een afsluitingspaal eronder blijkt er gretig zijn weg tussen te vinden. Ook met aanwezige borden gaat Deruytter humoristisch om. Zo ligt een immens uitvergrote adonis in jeans op zijn zij. Hij richt zijn bovenbeen op en laat zo zijn kruis beter zien, dat op de foto bedekt is met het bord ‘Park open 24 hrs’. Onder hem de reclame van een carwash: ‘New Gentle Touch’.
Enkele opnamen knipogen ons ironisch toe. Een prachtig voorbeeld daarvan is het affichebeeld. De immense Asprey-advertentie met een enorm glimmend metalen uurwerk tegen een witte achtergrond is een indrukwekkend beeld van de tijd. De kleine figuurtjes, doen kunstrecensente Vicki Goldberg – naar aanleiding van de tentoonstelling in het Chelsea Art Museum in New York – terecht onmiddellijk denken aan een set van ‘Modern Times’, zij het in een hedendaagse versie, waarin de mens niet gedomineerd wordt door machines maar door het gejaagde ritme van de lopende tijd.
Soms krijgt de interactie tussen het model en de omgeving een compositorische toets. Een sterk beeld toont ons een onstuimige en zelfverzekerde godin in een promotie voor de kledingketen H&M. Een kraan van een nabijgelegen werf staat perfect in dezelfde hoek als haar hellind lichaam. Een straatlicht lijkt over haar hoofd te scheren.
Een andere keer krijgt het spel met licht een eigen betekenis. Zo dompelt een schaduwrijke straat een reclame van een Calvin Klein- mannenslip onder in een vaal licht. Een bundel blakend zonlicht wist daarbij het gezicht van het model volledig uit met uitzondering van één oog. Zo rest er enkel een lichaam, een blik en geprononceerde geslachtsdelen in een klein wit omhulsel van katoen. De CK boodschap – die geen verdere uitleg behoeft – is gegeven door de zon.
De hele billboardsreeks is duidelijk gestoeld op de muziek van contrasten: groot versus klein, belangrijk versus betekenisloos, licht versus donker, centraal versus perifeer, jong versus oud, dun versus dik, chic versus dagdadelijks… Met kracht, humor of ironie toont Wouter Deruytter hoe bruisend en verleidend, misleidend en vol zelfbedrog deze stadsiconen zijn geworden waarbij de kleine silhouetten op het voetpad schijnbaar het laatste woord krijgen door er te passeren, maar eigenlijk van geen enkele betekenis zijn…
Bron: www.kunstbus.nl